آسمان مال آنهاست، مجموعه كتاب‏هايي است كه برش‏هاي كوتاهي از ماندن، بودن و رفتن كساني را روايت مي‏كند كه مبدا و منشأ حيات‏اند، در دل خاك آرميده‏اند اما جايگاه آنها والاست و جايشان در اعلي، زميني بودند اما زمين‏گير نبودند.

آنچه در «كتاب دانش‏آموز» آمده است دنيايي است كوچك شده و كوتاه، ولي يادمان باشد بعضي حرف‏ها آن‏قدر بزرگ‏اند كه گاهي كلمات نمي‏توانند بار امانتشان را به دوش بكشند. اين كتاب مجموعه‏اي است از خاطرات دانش‏آموزاني كه دانستند درس را هركجا بود بايد آموخت؛ روزي پشت ميز مدرسه و روزي هم پشت خاكريز جبهه.

توي مدرسه صدايش مي‏زديم «حسين عشق» يادم نيست چرا. با هم رفتيم جبهه. با هم رفتيم تخريب. يك بار كه رفته بوديم براي شناسايي و معبر زدن، رفتن روي مين. بدون حسين برگشتم. توي دفترچه خاطراتم نوشتم: «حسين عشقي به عشقش رسيد.»